Plattelanders zijn over het algemeen gelukkiger dan stedelingen. Een van de oorzaken is dat op het platteland meer mensen getrouwd zijn of samenwonen, schrijft het Sociaal en Cultureel Planbureau. Maar voor mensen met een handicap is een dorp niet leefbaarder.

Het platteland staat van oudsher bekend om zijn hechte sociale verbanden, maar ook de dorpssamenleving verandert. De tijd dat mensen hun leven lang in hetzelfde dorp blijven wonen, is voorbij. Bovendien heeft bijna iedereen er een auto, worden de boodschappen steeds vaker in de stad gedaan en verdwijnen voorzieningen uit het dorp. In opdracht van het ministerie van Landbouw deed het Sociaal en Cultureel Planbureau (SCP) daarom een aantal onderzoeken naar sociale en culturele veranderingen op het platteland. Vandaag verschijnt de vierde publicatie in die serie.
Een belangrijke conclusie is dat, ondanks verdwijnende voorzieningen, bewoners van de dorpen in vergelijking met stedelingen minder eenzaam zijn en zich gelukkiger en veiliger voelen. Van de plattelanders is 91 procent tevreden met zijn woonomgeving, tegenover 81 procent van de stadsbewoners. Een andere verklaring is volgens het SCP dat de sociale samenhang nog altijd relatief groot is: mensen kennen en groeten elkaar en zijn bereid zich voor de buurt in te spannen. Ook de kerkelijkheid speelt een rol. Dorpsbewoners zijn nu eenmaal vaker lid van een geloofsgenootschap.

Mantelzorg weinig anders
Opvallend is echter dat er weinig verschillen zijn tussen plattelanders en stadsbewoners als het gaat om vrijwilligerswerk en mantelzorg. In het dorp en in de stad vindt dat ongeveer evenveel plaats. Het rapport wijdt er een aantal interessante beschouwingen aan. ,,De toegenomen arbeidsparticipatie van vrouwen wordt vaak als bedreiging gezien van de sociale vitaliteit op het platteland en daar lijkt reden voor'', schrijven de onderzoekers. ,,Naarmate meer vrouwen werken, hebben ze ook minder tijd voor mantelzorg.''
Het rapport noemt ook twee groepen bij naam voor wie het platteland niet leefbaarder is: mensen met een functiebeperking is er een van. Voor mensen met een lichamelijke beperking is het dorp niet minder leefbaar dan de stad, maar de hoop dat ,,de zorgzame plattelandssamenleving het leven voor deze groep mensen wat aangenamer zou maken'', is volgens de onderzoekers ook niet gegrond.