Zolang de stervende nog ‘’bij’’ is, bepaald hij of zij het moment van de eeuwige slaap.

 


 



Onherroepelijkheid

De vechtster geeft niet op
het enige wat zij nog hoeft te doen
terwijl haar lichaam protesteert
dat zij zich mee wil laten voeren
rechtstreeks af, op het enige wat wacht
de dood

Maar zij wil niet dood
vecht en vecht en staat op het punt
om de strijd te verliezen
de strijd tegen de tijd
de strijd tegen die vreselijke ziekte

De angst zet haar vast
laat haar niet gaan
ze fluistert
er rest mij nog één ding
toestemmen tot de eeuwige slaap
maar ze kan het niet

Nog niet!


De diagnose is vastgesteld

Ze heeft nog maar 1 tot 3 maanden te leven. De schok komt zeer hard aan en het lichaam gaat zo snel achteruit, maar de wil om te blijven leven is zo groot dat zij niet los kan laten.


Ze wilt er gewoon niet aan. Net over de zestig jaar! Een maand geleden nog druk met van alles bezig en nu ligt zij op bed. Zij is stervende. In haar achterhoofd weet zij dat ze de strijd gaat verliezen, maar zij is een vechtster, heel haar leven eigenlijk al.

24 uurs zorg

Zij heeft ervoor gekozen om thuis te sterven. Daar dringt de realiteit nog meer tot haar door dat er niet voor niets zorg is, maar ze wil er niet aan. Zij ontkent en maakt zelfs nog plannen, voor de toekomst.

De angst overheerst

Hoe zal zij sterven. Zal zij stikken? Zal ze lijden? Maar dat laatste hoeft niet heeft men in het ziekenhuis gezegd. Zij kan namelijk kiezen voor een morfinepomp, maar dan verlies ik alle controle, dan glijd ik in slaap om nooit meer wakker te worden en dat wil ik NIET.

Vechten betekent extra lijden

De naasten staan machteloos, eveneens de hulpverlener. Het is immers de taak van de laatste persoon dat degene die aan haar toevertrouwd is, geen pijn lijdt, het niet benauwd heeft, m.a.w. dat zij comfortabel ligt en is.
Maar het vechten overwint op dit moment, terwijl het lichaam steeds meer aftakelt.
De vechtster vecht voor het leven, ze is nog lang niet klaar hier op aarde. Zij wil nog zoveel doen!
Ze geeft steeds meer pijn aan, juist aan haar naasten en aan de 24 uurs hulp en zij proberen haar in te laten zien dat pijn en lijden niet hoeft. Ze voelt zich korzelig door de zorg die zij nodig heeft. Ze wil met rust gelaten worden. Hand vasthouden? Nee, dat is echt niet nodig.

Het leven niet los kunnen laten

De huisarts komt voor de zoveelste keer langs. Het is zo ver heeft zij tegen haar naasten en hulpverlener gezegd, laat mij maar wegglijden in een slaap om daarna niet meer wakker te worden.
Maar zodra de huisarts er is, ontkent zij de pijn, het niet goed voelen en laat duidelijk horen, geen pomp, want ik ben niet zo ziek, het is niet nodig.
De huisarts gaat erin mee en zij en de naasten gaan door in het extra lijden.

Tips voor de mantelzorger:

  • Realiseer dat degene die stervende is bepaald wat er gaat gebeuren. Geef hem/haar de vrijheid om zeer moeilijke beslissingen te nemen.
  • U zult de volle laag krijgen wat de reacties van de stervende betreft. Betrek dit niet op u persoonlijk, het is een teken dat juist u van onschatbare waarde bent voor uw partner.
  • Probeer aan de wensen toe te geven van uw partner, ook al lijkt het nog zo onmogelijk of niet haalbaar. Dikwijls hoor je dat mensen er later spijt van hebben geen gehoor te hebben gegeven aan de naasten.
  • Probeer de zorg over te geven aan de hulpverlener die 24 uur bij u in huis is. Het is belangrijk dat u het zelf vol kan houden en niet instort.
  •  Probeer er overdag even tussenuit te gaan, of slaap wat bij. Luister goed naar uw lichaam en uw mentale gesteldheid.
  • Forceer de keuze van uw partner niet om langzaam de dood in te glijden als zij/hij hier nog niet aan toe is. Houdt er rekening mee dat doodgaan zeer veel angst op kan roepen en dat juist die angst de beslissing tegen houdt.
  •  Praat niet over uw partner tegen anderen want het gehoor van een stervende blijft het langst intact.
  • Houd regelmatig de hand vast, aai over het haar en probeer zelf ook afscheid van uw dierbare partner te nemen.
  • De hulpverlener zal er alles aan doen om het lijden te verzachten, zij zal ook veel praten met u en uw partner.
  • Als de dood werkelijk intreedt loop dan niet weg, hoe moeilijk dit ook is en blijf erbij.
  • Het allerbelangrijkste is dat de partner zelf de beslissing neemt of het leven gerekt zal worden of dat alles stilgelegd wordt en hij/zij in kan slapen.



Lees ook:

www.xead.nl/de-mogelijkheden-voor-terminale-mensen-en-de-mantelzorger-deel-1-thuis-sterven

Ik wens u ontzettend veel sterkte als u voor deze situatie komt te staan.
De hulpverlener die in huis is kan zeer veel uit handen nemen van u, zodat u tijd heeft om afscheid te nemen. Het grote voordeel is ook dat er hulp in huis is waarop u terug kunt vallen, wetend dat u er niet alleen voor staat.